In 'De Zadelkamer' van Paardensport Vlaanderen blikt journalist Kris Van Loo samen met de het team rond Intermezzo van het Meerdaalhof terug op de Olympische Spelen.
‘Op de terugweg van de Spelen in Parijs werd er onderweg getoeterd, en aan de péage staken mensen hun duim in de lucht. Toen ik thuiskwam, vormden onze clubleden onder luid applaus een erehaag. Ik kriig nog kippenvel als ik er aan denk’, vertelt Marc Steeno, de fokker en eigenaar van Intermezzo van het Meerdaalhof. Hij was op de Olympische Spelen de privéchauffeur van Intermezzo en genoot tijdens de Spelen van zijn grandioos optreden. ‘Het was hoogseizoen en oogstseizoen, maar Parijs wilde ik voor geen geld missen’, zegt Marc met fonkelende ogen. Intermezzo zette zijn fokkerij op de wereldkaart, het Meerdaalhof is al 55 jaar een begrip in de paardenwereld. Op de Olympische Spelen vielen alle facetten van het Meerdaalhof samen in een harmonieus geheel, want Domien Michiels leerde er ooit paardrijden.
800 jongeren op ponykamp
Dat het hoogseizoen is in het Meerdaalhof, wordt snel duidelijk. Tijdens ons bezoek krioelt het van de kinderen. Grote vakantie? In het Meerdaalhof heeft dat een andere betekenis. Hier staat vakantie voor werken, hard werken. De voorbije twee maanden ontving het Meerdaalhof elke week tussen de 70 en 80 aspirant ruitertjes en amazones van 8 tot 16 jaar. En dat geldt voor elke schoolvakantie. Omgerekend zijn er dat een 800 per jaar die hier hun eerste drafje op een pony of paard maken tijdens één van de vele pony/paardenkampen.
We hebben nog klanten van 50 jaar geleden, en ook hun kinderen en kleinkinderen hebben hier leren paardrijden
Het Meerdaalhof in Oud-Heverlee moet een van de de oudste, grootste en bekendste clubs van Vlaanderen zijn. Marc Steeno beaamt: ‘Ik heb nog een artikel uit de krant van lang geleden. De grootouders van mijn vrouw zijn begonnen met de manege in 1969, drie jaar later telde het Meerdaalhof 800 leden. Voornamelijk adelijken en edelen die leerden paardrijden om te gaan wandelen in het aanpalende Meerdaalwoud. Ridder Edouard de Maurissens was het eerste lid en voorzitter van de club. Hij stelde aan de grootvader van mijn vrouw, een beestenmarchand, voor om met een manege te beginnen, wat oorspronkelijk een pensionstal was. Edouard de Maurissens zou leden werven en enkele jaren later kwamen de edelen en notabelen paardrijden in het Meerdaalhof. Edouard de Maurissens heeft bij ons paardgereden tot zijn 94 jaar. We hebben nog actieve klanten van 50 jaar geleden en ook hun kinderen en kleinkinderen hebben hier leren paardrijden.’
De vierde generatie
In het Meerdaalhof zien we dezelfde evolutie. Recent is de zoon van Marc Steeno in de zaak gestapt, de vierde generatie. De toekomst is verzekerd.
Enkele jaren na de start in 1969 kwam de vraag om ponykampen te organiseren, en dat bolde als een trein. Het Meerdaalhof evolueerde van een eliteclub naar een toegankelijke gezellige manege waar iedereen welkom was. Marc Steeno kan bij benadering niet zeggen hoeveel mensen hebben leren paardrijden in het Meerdaalhof. ‘Het zijn er duizenden. Ze namen deel aan trektochten van het Meerdaalwoud, tot aan de zee. Simultaan kwamen er meer wedstrijden op de kalender. Dressuur, jumping, cyclus, marathon mennen, het werd allemaal georganiseerd in het Meerdaalhof. En tijdens de week werd, ’s avonds na de lessen, de piste gebruikt voor volleybal en badminton. Iedereen kende iedereen en het was/is gezelligheid troef aan de rand van het Meerdaalwoud.’
Spek met eieren voor de hengstenboeren
Marc Steeno heeft ook altijd interesse gehad in de fokkerij. De grote hengstenboeren zoals Walter De Brabander, Roger De Winter en Marcel Van Dijck, om er slechts enkele te noemen, kwamen met regelmaat hun hengsten presenteen aan Marc om te dekken. Jaarlijks werden er een tiental veulens geboren in het Meerdaalhof. Tijdens de BWP hengstenkeuring kwamen de hengstenboeren steevast spek met eieren eten in het Meerdaalhof. Het werd de place to be voor iedereen die een link had met paarden.
Marc Steeno is een jaar jonger dan het Meerdaalhof. Hij leerde thuis paardrijden, maar zijn ouders waren het beu om al het andere werk voor hun rekening te nemen. De paarden werden verkocht en Marc ging paardrijden in het Meerdaalhof. Daar had hij niet enkel interesse voor de paarden. Hij liet ook zijn oog vallen op het vrouwelijk schoon. In 1993 trouwde hij met Kristine, de kleindochter van Jef Hias, de stichter van het Meerdaalhof. Twee jaar later stapte Marc mee in de manege. Marc en Kristine behoren tot de eerste lichting die bij het toenmalige Bloso hun diploma trainer A behaalden.
Olympiër Domien Michiels leerde paardrijden in het Meerdaalhof
De voorbije 55 jaar zijn veel ruiters de revue gepasseerd. Olympiër Domien Michiels leerde er paardrijden, ook Stefan Corten en Jeroen Devroe zijn leerlingen van het Meerdaalhof, of kwamen er op paardenkamp. Tot op vandaag komen mensen uit alle windhoeken, van de kust tot Lanaken. De formule werkt al decennia en blijft onveranderd. De nieuwe leerlingen zijn wel veranderd, ervaart Marc: ‘oudere mensen hebben nog dieren gekend bij hun grootouders en zijn vertrouwd met dieren en de natuur. Dat zie je vandaag minder. Daarom zijn onze kampen zo waardevol. De deelnemers leren alle facetten van het paard kennen, het rijden is daar slechts een onderdeel van. Omgekeerd krijgen wij wekelijks mails met de vraag of ze die dag om dat uur een paard kunnen huren om te gaan wandelen in het Meerdaalwoud. Ze vermelden er zelfs expliciet bij dat ze geen ervaring hebben. Alsof een paard een gebruiksvoorwerp is waar je opstapt en het bos mee inrijdt. Of ouders komen langs en vragen of hun kind van 4 een uurtje mag ponyrijden. Zo werkt het natuurlijk niet. Het zegt veel over de onwetendheid. Tegelijk denken ze dat ze goed geïnformeerd zijn dankzij het internet. Niets is minder waar. Enkel al daarom zijn de pony/paardenkampen zo belangrijk. De deelnemers leven hier een week intens samen met hun pony of paard. Ze krijgen er één toegewezen en daar zijn ze verantwoordelijk voor.’
‘De deelnemers leven hier een week intens samen met hun pony of paard. Ze krijgen er één toegewezen en daar zijn ze verantwoordelijk voor’
Leerlingen worden lesgevers
Niet onbelangrijk in de opleiding van ruiters en amazones is de rol van de lesgever. En die wordt gerekruteerd onder de leden: ‘wij maken en vormen zelf onze lesgevers. Het Meerdaalhof organiseert zelf cursussen initiator van Sport Vlaanderen. Vanaf 16 jaar polsen we bij klanten of ze interesse hebben en dan laten we ze tijdens een kamp meedraaien met een gediplomeerde lesgever. Als ze dat leuk vinden, kunnen ze zich inschrijven voor een cursus en mogen ze bij ons les geven. Met andere woorden, we kennen onze lesgevers en zij kennen het reilen en zeilen van onze club en onze werking. We weten met andere woorden heel goed aan wie we onze beginnelingen en leerlingen toevertrouwen. Het is belangrijk dat de basis op een solide onderbouwd fundament rust. Het gaat tenslotte over de eerste kennismaking met en de eerste stapjes op een paard en dat vereist een pedagogisch verantwoorde aanpak. Onze kampen zijn van de eerste tot de laatste minuut uitgeschreven en worden gecontroleerd door inspecteurs van Sport Vlaanderen. En terecht. Het is een garantie voor de leerlingen en de ouders. Alle organisatoren van pony/paardenkampen moeten daar naar evolueren. Het is een zekerheid voor duurzame kwaliteit. Niet enkel tijdens de kampen, maar elke dag in elke les.’ Het is dus geen toeval dat het Meerdalhof al 55 jaar succesvol blijft.
De interesse in het paard is nog steeds groot, weet Marc Steeno: ‘toch zien we dat de klassieke manege stilaan verdwijnt. Omdat de kosten exponentieel gestegen zijn. De prijs van het voeder is verdubbeld en dat geldt ook voor de prijs van manegepaarden. Omdat ze zo schaars zijn. Wij kunnen gelukkig nog paarden rekruteren uit onze fokkerij. We oogsten zelf ons stro, maar dit jaar is de oogst door het weer gehalveerd. Dat voel je rechtstreeks in de prijs. Koop eens weiland? Het is een vaststelling dat werkelijk alles duur is geworden en dan is de vraag of het nog betaalbaar blijft. Dat is een belangrijk aandachtspunt’, zegt Steeno als commissielid van Paardensport Vlaanderen en bestuurder van Paardenpunt Vlaanderen en BCP. Zijn engagement reikt verder dan het Meerdaalhof.
