Tijdens deze wedstrijdvrije weekends brengt Horseman in samenwerking met Puissance, hét krachtigste paardenmagazine uit de Lage Landen, elke zaterdag en zondag een reportage uit Puissance.
Vandaag brengen we de reportage "Harrie en Victor Theeuwes over stoeterij Stud 111 en Foal Auction 111".
“Mijn broer Victor vroeg zich af hoe we ons concours in Zandhoven bij Stal Theeuwes nog aantrekkelijker zouden kunnen maken voor het publiek. Ik adviseerde hem om een veiling te organiseren. Dat zorgt altijd voor veel volk en spektakel. En zo is Foal Auction 111 ontstaan”, vertelt Harrie Theeuwes. Puissance sprak met de familie Theeuwes over hun familiebedrijf, stoeterij Stud 111, hun wedstrijd en hun veiling.
Heel vroeger was u bang van paarden
Harrie: “Ja, dat klopt. (lacht). Ik ben in de paardenwereld terecht gekomen via onze zus Pieternel. Zij reed met de pony en ik ging graag mee naar de manege. In het begin was ik te bang om zelf te rijden maar tegelijkertijd hadden de paarden toch een grote aantrekkingskracht op mij. En zo heb ik uiteindelijk mijn schrik overwonnen en ben ik ook beginnen rijden… Het gevolg is gekend.”
U begon zelfs wedstrijden te organiseren
Harrie: “Dat is begonnen met een stel vrienden, eerst in Geel en later op ons familiedomein Zeldenrust in Zandhoven. Van een regionale wedstrijd groeide dit uit tot nationaal niveau en intussen tot een internationaal concours. Daar heb ik altijd aan mee geholpen, veel plezier aan beleefd en veel van geleerd. Helaas waren de weergoden ons niet goed gezind en besloot ik te stoppen met organiseren.”
[[{"fid":"5214","view_mode":"default","type":"media","link_text":null,"attributes":{"alt":"jeroen_appelen_-_aikido_z_-_zandhoven_15_5.jpg","title":"jeroen_appelen_-_aikido_z_-_zandhoven_15_5.jpg","height":1333,"width":2000,"style":"height:1333px; width:2000px","class":"file-default media-element"}}]]
Victor: “Toen ik enkele jaren later manage De Kraal kocht, heb ik de traditie weer heropgestart. Ik beleef er veel plezier aan om één keer per jaar iets heel anders te doen dan mijn dagdagelijks werkzaamheden. We zijn klein begonnen met een CSI 1* en stap voor stap en met de inzet van velen zijn we elk jaar een stapje hoger op gekomen. Dat is ook ons doel elk jaar weer wat beter te doen, zowel qua infrastructuur, sportief, programma, etc. En daarbij steunen we elk jaar een goed doel. De laatste jaren was dit steeds een project voor minderbedeelden kinderen in Oekraïne.”
Wat zijn jullie dagdagelijkse bezigheden normaal?
Victor: “Onze overgrootvader startte in het jaar 1900 met een windmolen in het Brabantse dorpje Rijen. Tot de jaren 50 werd er voor de lokale boeren graan verwerkt in loondienst. Dit is later door ons vader en twee ooms uitgebouwd tot een internationale handel in agrarische grondstoffen en de verwerking ervan. Midden jaren ‘90, nadat ons vader als jongste van 13 kinderen, alleen was verder gegaan, ben ik bij het bedrijf begonnen. In 2006 heb ik de eer gekregen om de leiding te mogen overnemen. Over de jaren zijn we naast de handel en verwerking van agrarische grondstoffen uitgebreid in de primaire landbouw. Met een 300-tal enthousiaste medewerkers werken we met zijn allen elke dag hard aan de verdere uitbouw van ons mooi familiebedrijf.”
[[{"fid":"16097","view_mode":"default","type":"media","link_text":null,"attributes":{"alt":"theeuwes_h-thee07s077.jpg","title":"theeuwes_h-thee07s077.jpg","height":400,"width":600,"style":"height:400px; width:600px","class":"file-default media-element"}}]]
Vanwaar komt uw interesse voor de fokkerij?
Harrie: “Mijn interesse in de fokkerij is eigenlijk aangewakkerd door een paar vrienden van mij. Allereerst was het Jan Vleugels waar ik in Gesves mee op de tribune zat en die van heel veel paarden de moeder of grootmoeder kende. Dat vond ik enorm boeiend. Ten tweede kwam het door een andere hele grote paardenman: Jan van Mensvoort. Hij verkocht aan mij de moeder van o.a. Winningmood, Chippendale Z en Think twice 111. Met die merrie, Unellie, heb ik de basis gelegd voor de successen van onze fokkerij. En succes smaakt naar meer!”
En nu hebben jullie dus naast de fokkerij en het concours ook de veiling Foal Auction 111. Hoe onderscheiden jullie je van de vele andere veulenveilingen?
Harrie en Victor: “Wij denken dat wij ons vooral onderscheiden door onze erg lage kosten voor de fokkers! Dat komt natuurlijk omdat de insteek bij het begin vooral was om toeschouwers te lokken en niet om er geld aan te verdienen. En dat is eigenlijk nog altijd zo. Het is ook fijn dat we toch veel fokkers een mooi afzetplatform kunnen bieden waar zij hun veulens naar internationale sportstallen kunnen vermarkten aan bovengemiddelde prijzen (de gemiddelde prijs van de afgelopen jaren bedraagt om en bij de 12.500 euro) met een lage afdracht (slechts 10 %) aan de organisatie.”
[[{"fid":"16098","view_mode":"default","type":"media","link_text":null,"attributes":{"alt":"bwp_ambassadeurs-bwpk19m0633.jpg","title":"bwp_ambassadeurs-bwpk19m0633.jpg","height":400,"width":600,"style":"height:400px; width:600px","class":"file-default media-element"}}]]
Al dat organiseren doen jullie toch niet met twee?
Victor: “Neen, natuurlijk niet. We zijn met een klein groepje die het hart vormen. In de eerste plaats mijn vrouw Anke die bezig is met de inrichting en aankleding van de infrastructuur. Harrie organiseert de veiling Foal Auction 111. Mijn nichten Leonie en Eline die de hele VIP ontvangst voor zich nemen, de medewerkers van Manage De Kraal en Ludo Martens die verantwoordelijk is voor de infrastructuur, de opbouw en de vaak vergeten en ondankbare taak van de afbraak en opruim. Mijn collega’s Marie France en Carine van Gompel die de administratie van zowel de wedstrijd als de veulenveilingen op zich nemen en Dieter van Dijck die mij commercieel ondersteunt. En daarnaast natuurlijk een hele grote groep van trouwe medewerkers, leveranciers en vrijwilligers die allen keihard werken om er elk jaar weer een mooie editie van te maken.”
Hoe zien jullie de toekomst van jullie wedstrijd?
Harrie en Victor: “We willen elk jaar wat beter doen dan de vorige editie. Onze locatie heeft zijn beperkingen qua omvang. Daar lopen we tegen onze grenzen aan, maar er zijn nog heel wat andere zaken waar we ons zelf in kunnen verbeteren. En daar gaan we dan ook voor. Het belangrijkste is dat we er met zijn allen plezier aan kunnen beleven. Zolang dat het geval is gaan we door.”
Meer reportages uit Puissance lezen? Klik hier.
