Horseman.be brengt in samenwerking met Puissance, hét krachtigste paardenmagazine van de Lage Landen, de komende weken verschillende reportages die in de voorbije Puissance edities stonden.
Hoe zou het voelen om aan de ‘lopende band’ internationale springpaarden op de wereld te zetten? Om elke week je eigen fokproducten in alle hoeken van de wereld naar hoge klasseringen in topproeven te zien springen? Hoe zou het zijn om je veulens naar topstallen te zien verhuizen? Hoe zou het zijn om je koeienbedrijf om te toveren in een ‘modelfokkerij’? Puissance sprak met Tom De Craene en zijn vrouw Ines Raes in Melle bij Gent
‘Lopende band’ is misschien wel een verkeerde woordkeuze als ik jullie met de paarden bezig zie. Jullie doen dit met veel liefde voor de paarden en de fokkerij. Dit is geen bandwerk …
Ines: Als je iets met passie en liefde doet, dan kan je inderdaad niet van bandwerk spreken. Al zijn de aantallen veulentjes die hier geboren worden wel groot navenant. Dat is heel spontaan gegroeid. Tom en ik hebben altijd al liefde en passie voor paarden gehad. Al van toen we nog kind waren. Tom en ik reden allebei bij LRV Evergem. We zijn verliefd geworden, getrouwd en in 1999 hebben we de “Bisschopshoeve” in Melle gekocht. In het begin fokten we veulentjes uit onze eigen rijpaarden, maar onze hobby begon al snel serieuze proporties aan te nemen. In 2007 hebben we dan besloten om de melkveetak stop te zetten en de stap naar uitsluitend paardenfokkerij te zetten. We kozen echt voor onze passie. Op dat moment toch wel een beetje een gewaagde keuze, maar we hebben er nog geen moment spijt van gehad.
‘Van de Bisschop’ is ondertussen een begrip, wereldwijd … Hoe is het jullie gelukt om op zo’n korte termijn zo’n referentie te worden?
Tom: Alles is begonnen met Dulf van den Bisschop (Heartbreaker x Libero H) die al van bij zijn geboorte in het oog sprong. Als driejarige werd hij kampioen op de BWP hengstenkeuring. De naam “Van den Bisschop” stond op de kaart. Dulf blijft voor ons altijd een speciaal plaatsje hebben in ons gezin, ook al is hij hier al lang niet meer. Daarna kwamen zijn bekende opvolgers met onder andere Harley vd Bisschop (Dulf van den Biscchop x Coronado) die met Nicola Phillipaerts en Bertram Allen op het hoogste niveau springt. Er is Ida vd Bisschop (Kashmir van Schuttershof x Papillion Rouge) die met de Zweedse amazone Ima Karlson op 1,60m-niveau springt. Er is Foica vd Bisschop (Vigo d’Arsouiles x Lys de Darmen) met de Zwitserse Jane Richard Philips, Jasmien vd Bisschop (Larino x Chin Chin) met Daniel Deusser, Jade vd Bisschop (Ogano Sitte x Grannus) met Pieter Devos, …
Ines: Wega van den Bisschop (Nabab de Rêve x Jus de Pommes) was het eerste paard dat internationaal op 1,50m-niveau liep. Dat blijf je je herinneren, want dat vonden we heel bijzonder …
[[{"fid":"15607","view_mode":"default","type":"media","link_text":null,"attributes":{"alt":"392981.jpg","title":"392981.jpg","height":400,"width":600,"style":"height:400px; width:600px","class":"file-default media-element"}}]]
De lijst met internationale toppaarden die hier in Melle zijn geboren, wordt elk jaar langer. Hoe beleven jullie dat?
Tom: Het blijft altijd heel speciaal en het geeft ons iedere keer een boost om door te gaan en om te blijven inzetten op een doorgedreven selectie. Het is leuk dat er steeds nieuwe paarden in de kijker lopen, maar een internationale carrière is vrij kort en het is voor ons een grote uitdaging om ervoor te zorgen dat er jaarlijks nieuwe “Bisschopkes” worden geboren die over tien jaar kunnen meedraaien aan de top.
En hoe hopen jullie dat voor mekaar te krijgen?
Tom: We fokken jaarlijks ongeveer vijftig veulens uit een 25-tal donormerries. We maken veel gebruik van embryotransplantatie zodat de merries ook een sportcarrière kunnen uitbouwen. Al onze veulens worden te koop aangeboden, mits een correcte prijs-kwaliteit verhouding. Veulens die niet verkocht zijn, gaan in de opfok. De merries worden vanaf twee jaar ingezet in de fokkerij via embryotransplantatie. Op 3-jarige leeftijd worden ze zadelmak gemaakt en nadien verder opgeleid. Dat is ons systeem. Een geheim is er niet.
Ines: We krijgen vaak feedback van ruiters of eigenaars, niet alleen over de paarden die internationaal lopen. Dat is waardevolle informatie voor ons en het doet natuurlijk deugd als je merkt dat ruiters en/of eigenaars plezier beleven aan je fokproduct. Ongeacht het niveau. Maar ik moet er ook wel aan toevoegen dat er nog steeds een kloof bestaat tussen de topsport en de fokkerij. Het zou goed zijn moest die kloof kleiner worden.
[[{"fid":"15608","view_mode":"default","type":"media","link_text":null,"attributes":{"alt":"decr18m068.jpg","title":"decr18m068.jpg","height":400,"width":600,"style":"height:400px; width:600px","class":"file-default media-element"}}]]
Geen topproducten zonder goede merries en goede hengsten. Hoe maken jullie die (hengsten)keuzes?
Tom: We kiezen voor hengsten die zowel door hun eigen kwaliteiten en hun genetica onze fokkerij kunnen verbeteren. We fokken tevens nu paarden die over tien jaar in de sport lopen. Het is dan ook belangrijk dat we met de fokkerij mee evolueren met de sport. We geven daarom ook graag de kans aan jonge interessante hengsten. Zo hebben we verscheidene veulens van Opium JW vd Moerhoeve (Kannan x Nabab de Rëve), die we deels in eigendom hebben. Hij werd in september vierde op het wereldkampioenschap jonge paarden met Willem Greve. Ook onze eigen hengst Comme d’Api vd Haciënda (Cumano x Darco) krijgt in onze fokkerij de kans om zich na zijn internationale sportcarrière te bewijzen als vererver. Zijn nakomelingen lijken alleszins veelbelovend. Hij is tevens o.a. vader van Hello Mr President die acteert op 1m60 niveau met Scott Brash.
Hengsten kiezen is één zaak. De opvolging van de merries een andere … ook daar kruipt veel energie en tijd in?
Tom: De volledige gynaecologische begeleiding van de donormerries en de draagmerries gebeurt door de faculteit diergeneeskunde Merelbeke. Tijdens het seizoen worden dagelijks dertig tot veertig merries gescand. Samen met de embryospoelingen en transplantaties zijn we hier dagelijks ongeveer vier uur mee bezig. Maar we hebben hiervoor door de jaren heen een goed systeem uitgebouwd (knipoog).
[[{"fid":"15609","view_mode":"default","type":"media","link_text":null,"attributes":{"alt":"de_craene_t-bwpk20n1665.jpg","title":"de_craene_t-bwpk20n1665.jpg","height":400,"width":600,"style":"height:400px; width:600px","class":"file-default media-element"}}]]
Jullie kinderen rijden ondertussen ook, ze doen het verre van slecht overigens. Fokken jullie ondertussen bewuster paarden die ook voor de kinderen kunnen dienen?
Tom: Onze kinderen hebben nog weinig ervaring en hebben nog veel te leren, dus is het wel belangrijk dat de paarden een top-instelling hebben. Maar dat geldt niet enkel voor onze kinderen. Meedenken en meewerken zijn gewoon heel belangrijke eigenschappen geworden in de moderne sport.
Ines: Onze oudste zoon, Ben (18 jaar), is heel fanatiek met paardrijden bezig. Hij vindt enorm veel plezier in het opleiden van jonge paarden. Hij moet nu nog één schooljaar afwerken en wil zich daarna helemaal op de paarden gaan richten. Onze dochter, Emma (16 jaar), heeft ook twee paarden ter beschikking. Zij heeft intussen ook de opleiding van een jong paard op zich genomen. Zij is in het weekend en de vakanties aan de slag in een manège in de buurt om kinderen te leren paardrijden. Dat doet ze heel graag. Onze jongste zoon, Yohanes (13 jaar), heeft ook even gereden, maar vindt niet de motivatie om zich hier dagelijks voor in te zetten. Hij droomt er al lang van om hoefsmid te worden. Het is vooral belangrijk dat hij iets doet wat hij graag doet, maar een hoefsmid aan huis zou natuurlijk wel praktisch zijn (glimlach). Ben volgt graag de hengsten in de sport en geeft ook al zijn mening over welke hengst kruisen met welke merrie. Emma is dan weer meer bezig met het praktische gedeelte zoals de geboortes en de opvolging van de merries.
Tom: Het is voor ons heel fijn om de jonge paarden samen met de kinderen te zien groeien. We vinden het belangrijk dat ze met hun paarden een vertrouwensband opbouwen. Daarom vinden we het nodig dat ze altijd zelf met hun paarden rijden, weliswaar onder regelmatige begeleiding. Als het eens minder goed gaat, moeten ze ook leren zoeken naar een oplossing, zonder daarbij de eigenheid van hun paard te vergeten. Dat is volgens ons een manier om een goede ruiter of amazone te worden.
Ines: Het is geweldig om ze alle drie bezig te zien, maar op wedstrijden en vooral op kampioenschappen je eigen kinderen zien rijden met je eigen fokproducten, dat bezorgt ons af en toe wel eens wat stress, maar dat zal bij andere ouders niet anders zijn zeker (lacht)?
[[{"fid":"15610","view_mode":"default","type":"media","link_text":null,"attributes":{"alt":"de_craene_b-zang19m2878.jpg","title":"de_craene_b-zang19m2878.jpg","height":400,"width":600,"style":"height:400px; width:600px","class":"file-default media-element"}}]]
Drie kinderen, heel veel paarden, veilingen, keuringen, wedstrijden, … het moet hier soms wel heel druk zijn. Krijgen jullie dat allemaal gemanaged?
Ines: In het seizoen, van maart tot september, is het behoorlijk druk. Toch kiezen we ervoor om niet met personeel te werken. We, zowel wij als onze kinderen, doen het met heel veel inzet en flexibiliteit. Voorlopig lukt dat nog maar het is soms wel heel hectisch. Hectisch maar je merkt wel dat jullie gelukkig zijn ...
Tom: (Glimlach) Vroeger waren we uitsluitend fokkers en vertrokken bijna alle paarden vóór de leeftijd van drie jaar. De laatste twee à drie jaar is de sport een steeds belangrijker deel gaan uitmaken van ons bedrijf. Het lijkt er nu op dat onze kinderen, elk op hun manier, ook een toekomst zien in de paardenwereld. Dat is een fijn gevoel … we leven voor, met en van de paarden.
Meer Puissance reportages lezen? Klik hier!
[[{"fid":"15611","view_mode":"default","type":"media","link_text":null,"attributes":{"alt":"decr18m227.jpg","title":"decr18m227.jpg","height":400,"width":600,"style":"height:400px; width:600px","class":"file-default media-element"}}]]
