"Ik streef ernaar in de eerste plaats een paardenman te zijn, en pas daarna een topcompetitieruiter" – Omar Al Marzooqi (1/2)

Sinds enkele maanden maakt Omar Abdul Aziz Al Marzooqi furore op de internationale springtoneel. Dankzij onder andere de prachtige Enjoy de la Mûre baant de discrete jonge ruiter zich een weg naar de elite van zijn discipline. Vlaggendrager van de Verenigde Arabische Emiraten tijdens de Olympische Spelen in Parijs, auteur van zeer sterke rondes voor het kasteel van Versailles en gekwalificeerd voor zijn eerste wereldbekerfinale in Bazel op 22-jarige leeftijd, klimt de nummer 107 van de wereld razendsnel naar de top. Met fonkelende ogen als hij over zijn sport en carrière spreekt, lijkt Omar over alle ingrediënten te beschikken om zijn doelen te bereiken. Met beide voeten op de grond, een filosofiediploma op zak van de Sorbonne Universiteit in Abu Dhabi en een sterk team aan zijn zijde, vertegenwoordigt hij de toekomst van de springsport. Begin april, in Zwitserland, spraken we met de Emirati over zijn parcours, zijn invloeden, zijn systeem en visie, maar vooral ook over zijn paarden, voor wie hij een grenzeloze bewondering lijkt te koesteren. Aflevering 1.

Ik heb deze sport leren kennen dankzij mijn vader. Hij is zelf ruiter en trainer, en heeft jarenlang de kleuren van de Verenigde Arabische Emiraten verdedigd. Daarna is hij gaan coachen, onder andere het nationale team, maar ook individuele ruiters tot op het hoogste niveau. We zijn thuis met vijf kinderen, en allemaal rijden we paard. Eén van mijn broers doet aan dressuur, de anderen rijden in de Junior- en Children-categorieën of op pony. We zijn dus echt een paardenfamilie. Ikzelf wilde altijd al paardrijden en had van jongs af aan een liefde voor paarden. Op mijn derde of vierde zat ik al op een pony, begeleid aan de hand en stapte ik rustig rond. In 2009 richtte mijn vader een manege op in Abu Dhabi, waar ik toen begon met rijlessen. Mijn vader heeft me altijd vrijgelaten om te rijden wanneer ik daar zin in had. En ik deed het dagelijks! In 2011 reed ik mijn eerste nationale wedstrijd, ik was toen negen. Sindsdien ben ik nooit gestopt. In 2015 deed ik voor het eerst mee aan een CSI, tijdens het Scope Festival in Stafford, Groot-Brittannië. Sindsdien word ik gesteund door de Al Shiraa Stables, mijn sponsors en eigenaars van onder andere Enjoy de la Mûre en Chacco Bay, mijn twee toppaarden. Ik ben nu al tien jaar deel van het team van Sheikha Fatima bint Hazza bin Zayed Al Nahyan. Zij heeft de sport in de VAE helemaal veranderd. Vroeger waren er niet zoveel kwaliteitsvolle wedstrijden. Als team zijn we tweede geworden in de Longines Nations Cup in Abu Dhabi – dat toont onze motivatie en beloont ons harde werk. Samen met Sheikha Mansour bint Zayed Al Nahyan is Sheikha Fatima de drijvende kracht achter de ontwikkeling van de paardensport in de Emiraten. Ik ben heel dankbaar voor hun steun. Ook de president van de VAE, Sheikh Mohamed bin Zayed Al Nahyan, doet veel voor sport in het algemeen.

Toen ik nog een Junior was, vroeg mijn vader me: “Wil je deze sport op topniveau beoefenen of liever voor je plezier, in je vrije tijd?” Ik antwoordde meteen dat ik het professioneel wilde aanpakken. We hebben toen een plan opgesteld, dat goed heeft gewerkt, want in 2018 won ik een zilveren medaille op de Jeugd Olympische Spelen. Vandaag ben ik heel blij dat ik die keuze gemaakt heb. Ik wilde altijd al op het hoogste niveau presteren. Twee jaar geleden keek ik nog naar de beste ruiters op televisie. Vorig jaar volgde ik de Wereldbekerfinale nog vanop afstand! Hier in Bazel zijn en deelnemen aan die finale, is een waar genoegen. Ik heb altijd de ambitie om te winnen wanneer ik op concours ga. Maar als ik niet op papier win, dan win ik sowieso ervaring. Dat is mijn mentaliteit. Ik ben blij dat ik hier mag zijn.

Springen is een prachtige en elegante sport. De moeilijkheidsgraad en de technische eisen maken het heel bijzonder. Je kunt nooit zeggen dat je de beste van de wereld bent. Dat is onmogelijk. Je blijft altijd leren, en dat is net zo mooi. In deze sport leer je constant bij – door te reizen, mensen te ontmoeten, andere visies te ontdekken. Soms ga je slapen met een rotgevoel, maar 's morgens word je wakker met de drang om terug te vechten. Je probeert altijd beter te doen, iets nieuws te leren. Paarden leren ons geduld, concentratie en doorzettingsvermogen – onmisbare eigenschappen als je iets wilt opbouwen. Het is ongelooflijk. We werken met levende wezens, met een ziel. Je weet nooit precies wat ze denken, maar er is altijd een connectie. Dat gevoel kan je niet begrijpen zonder ooit zelf te rijden. Paarden nemen hun omgeving anders waar dan wij en kunnen schrikken van dingen die wij niet eens opmerken. Je moet ze vertrouwen geven, ze nemen zoals ze zijn – als paarden – en van ze houden. Bij ons staat het welzijn van de paarden altijd voorop. Ik probeer in de eerste plaats een paardenman te zijn, en pas daarna een topcompetitieruiter.

Hoe zorg je ervoor dat je paarden gelukkig zijn en dat hun basisbehoeften worden gerespecteerd?

Ik heb een geweldig team rondom mij. Ik ben niet de enige die bijdraagt aan het plaatje. Ik heb een dierenarts, een hoefsmid, een groom – een volledig team dat hard werkt. Mijn trainers, William Funnel, bondscoach van de VAE, Duncan Inglis, zijn assistent, en ook mijn vader zijn heel belangrijk. Mijn vader en William zitten volledig op dezelfde golflengte, wat heel fijn is: hun adviezen komen vaak overeen, wat mij veel duidelijkheid geeft. Teamgeest is essentieel als een ruiter wil presteren in de ring. We moeten gefocust en vastberaden blijven. En wanneer onze paarden zich goed voelen, fit zijn en van ons houden, geven ze nog meer terug.

Ik heb vorig jaar mijn bachelor in filosofie afgerond en volg nu een master aan de Sorbonne Universiteit in Abu Dhabi, naast mijn sportcarrière. Om eerlijk te zijn is mijn agenda behoorlijk vol! Ik probeer een goed evenwicht te vinden tussen de twee. Gelukkig moedigen mijn ouders mij aan om mijn studies af te maken, en ik vind ze erg boeiend. Qua paarden heb ik er veel: naast Chacco Bay en Enjoy de la Mûre heb ik ook jongere paarden van vijf tot acht jaar. Binnen drie à vier jaar zal ik een erg uitgebreid team hebben. Sheikha Fatima en de Al Shiraa Stables hebben een langetermijnvisie om verder te groeien in de sport en onze vlag op de grootste wedstrijden te laten schitteren. De Olympische Spelen van Los Angeles, over drieënhalf jaar, zijn ons hoofddoel. Ik hoop opnieuw deel te nemen. Ik ben erg blij met mijn ervaring en mijn prestaties in Parijs, waar ik in de top 20 eindigde individueel. We proberen elk jaar te verbeteren. De Emiraten zijn al sterk geëvolueerd de afgelopen tien jaar, en ik denk dat er nog mooie dingen aankomen.

Ben je voltijds gevestigd in de VAE of breng je ook tijd door in Engeland?

Over het algemeen breng ik zes maanden per jaar door in de VAE, en de andere zes in Europa. In de VAE begint het seizoen in oktober, en mijn zomerseizoen in Europa eindigt meestal begin september. Dan geef ik mijn paarden een maand rust, zodat ze kunnen herstellen na de zomer. Mijn toppaarden beginnen weer rustig te trainen in december. Van december tot maart doe ik niet aan wedstrijd na wedstrijd. Mijn paarden doen twee wedstrijden per maand, soms drie, afhankelijk van de doelen die we per paard stellen. Tijdens het seizoen in de VAE rijd ik twee à drie CSI 5*. Dit jaar was de Nations Cup in Abu Dhabi het hoogtepunt waarvoor ik Enjoy had voorbereid. Hij heeft drie à vier concours gelopen begin dit jaar, niet meer. Ik ben erg tevreden met hoe we mijn planning aanpakken. En opnieuw: het welzijn van mijn paarden staat centraal.

Dat hangt af van de dag. Ik probeer hun werk zoveel mogelijk af te wisselen. Soms gaan ze wandelen, andere keren werken ze op de galopbaan, enz. In het algemeen springen ze weinig, tenzij we aan een specifiek onderdeel willen werken – zoals een lijn die moeilijk was. We vermijden overbelasting. Dankzij mijn ruime groep paarden kan ik makkelijker werken aan mijn eigen zwakke punten, aan wat beter kan. Ik ga elke week op concours met verschillende paarden – heetbloedigen, grote, kleine, jonge en ervaren – en dat is heel leerzaam voor mij. Die diversiteit geeft me de ervaring die ik nodig heb. Ik ben pas 22 en heb nog veel te leren.

Had je vijf jaar geleden gedacht dat je nu op dit niveau zou staan, en aan de Olympische Spelen zou deelnemen?

Je kunt de toekomst nooit voorspellen, maar we hebben dit doel altijd voor ogen gehad. Ik ben blij en trots dat ik de Olympische Spelen mocht meemaken terwijl ik nog een jonge ruiter was. We hebben het mooi afgesloten, en dat was...