AdDisclaimer
//

"Paarden worden niet als sterren geboren; ze worden geboren met kwaliteiten die wij moeten herkennen en ontwikkelen," Scott Brash (2/3)

Hello Sanctos, né Sanctos van het Gravenhof, est devenu un véritable crack en écrivant les plus belles lignes du palmarès de Scott Brash. © Dirk Caremans / Hippo Foto

Copyright: Dirk Caremans / Hippo Foto

- Hello Sanctos, né Sanctos van het Gravenhof, est devenu un véritable crack en écrivant les plus belles lignes du palmarès de Scott Brash. © Dirk Caremans / Hippo Foto

Met een zeldzame bescheidenheid voor een kampioen van zijn kaliber behoort Scott Brash toch zonder twijfel tot de allergrootsten in zijn discipline. Olympisch teamgoudwinnaar in Londen 2012, voormalig nummer één van de wereldranglijst, en de enige ruiter die de Rolex Grand Slam in het springpaardensport heeft behaald, veroverde de 39-jarige Schot afgelopen zomer in Parijs weer een nieuwe gouden medaille. Gelukkig en kalm markeren de afgelopen maanden zijn terugkeer in topvorm, wat blijkt uit zijn drie overwinningen in 5* Grand Prix’s in Doha, Shanghai en St. Gallen sinds het begin van het jaar.

Na te hebben moeten omgaan met het pensioen van zijn beste paarden en het herstel van anderen, heeft de geboren Peeblesenaar zich ingezet om een nieuwe groep uitzonderlijke paarden op te leiden. Met Hello Mango, over wie hij het beste denkt, Hello Folie, Hello Chadora Lady, Hello Valentino en zijn trouwe Hello Jefferson kan de sympathieke ruiter met vertrouwen naar de komende seizoenen uitkijken.

Naast zijn carrière op het hoogste niveau volgt hij ook de terugkeer van zijn dierbare Hello Vincent, die voor het fokseizoen 2025 terug is in Frankrijk, via een scherm tijdens de hengstenkeuring in Saint-Lô. Scott Brash zet zich steeds meer in voor de fokkerij. Van de eerste pasjes van zijn veulens, onder het toeziend oog van zijn zus en het hele team op zijn geboorteland, tot hun inrijden en eerste stappen onder het zadel, hij mist geen enkele stap in hun ontwikkeling en draagt bij aan elke fase.

In een rijk en lang interview sprak hij gepassioneerd over zijn werkwijze, het potentieel van de eerste pareltjes die hij heeft laten geboren worden, zijn huidige paardenstal en andere onderwerpen. Dit is het tweede deel.


U heeft momenteel een bijzonder interessante groep paarden, nietwaar?

Ja. Wij hebben als team lang en hard gewerkt om dit resultaat te bereiken. Ik ben erg blij met onze huidige situatie. Laten we hopen dat de paarden fit blijven en dat we mooie prestaties met hen kunnen neerzetten!


Is dit de beste stal die u tot nu toe in uw carrière heeft gehad?

Als je paarden hebt gereden zoals Hello Sanctos (geboren als Sanctos van Gravenhof, Quasimodo van de Molendreef x Nabab de Rêve, red.) en Ursula XII (Ahorn x Papageno) in dezelfde periode, is het moeilijk om dat te zeggen. Maar ik ben uiteraard erg blij met de paarden die ik momenteel in mijn stallen heb. We hebben fantastische paarden en ik kijk ernaar uit wat de toekomst brengt.

Fabelachtige concurrente, Ursula XII richt zich nu op het doorgeven van haar waardevolle kwaliteiten aan haar nakomelingen. © Dirk Caremans / Hippo Foto


Zoals veel van uw collega’s werkt u al jaren samen met Diego Linares, sportcoach en oprichter van Riders Balance. Op welke punten helpt hij u het meest en wat zijn de belangrijkste veranderingen in uw paardrijden sinds het begin van uw samenwerking?

Diego is een geweldige hulp voor mij geweest. We zijn in de loop der tijd vrienden geworden en staan heel dicht bij elkaar. Ik zie hem dagelijks via schermen! Ik ben blij dat hij in mijn leven is. Hij heeft me enorm geholpen met mijn paardrijden, vooral met het corrigeren van mijn fysieke onevenwichtigheden. Hieraan werken wordt steeds belangrijker, en ruiters zijn zich meer bewust van de effecten die dit op hun paarden kan hebben. Ervoor zorgen dat we zelf zo symmetrisch mogelijk zijn is cruciaal. Dankzij Diego heb ik mijn kennis op dit gebied uitgebreid en mijn enige spijt is dat ik niet eerder in mijn carrière met hem ben gaan samenwerken. Diego is een onschatbaar lid van mijn team en ik voel me zeer gelukkig met deze samenwerking.

Al enkele jaren volgt Scott Brash een fysiek trainingsprogramma bij Diego Linares, aan het hoofd van Riders Balance. © Dirk Caremans / Hippo Foto


Het is onmogelijk om geen nieuws te horen over uw sterren Hello Sanctos en Ursula. Hoe maken ze het?

Ze zijn in topvorm! Ik ben twee weken geleden bij hen op bezoek geweest (het interview vond plaats in maart, red.). Ze genieten van hun pensioen op het land van mijn familie in Schotland. Sanctos is de oom van alle veulens. Alle jonge paarden galopperen naast hem in de wei en het is heel mooi om te zien. Hij is de baas en de veulens volgen hem. Hij leert hen de regels, corrigeert ze als ze zich misdragen en is erg beschermend tegenover hen. Wanneer een van de veulens uit de kudde wordt gehaald, laat Sanctos zich goed horen! En Ursula maakt het ook uitstekend. We hebben heel goede nakomelingen van haar en van M’Lady. Het is fantastisch om ze van hun pensioen te zien genieten en te zien opgroeien naast de nieuwe generatie.

 In de prachtige Schotse weiden van zijn voormalige ruiter geniet Hello Sanctos van een rustige oude dag, omringd door zijn toekomstige opvolgers aan wie hij ongetwijfeld het een en ander geheim zal doorgeven. © Anna Faire Photography


U hebt Chance of Picobello, ook wel Lucky Chance genoemd (Casall x Indoctro), een neef van Hello M’Lady, gekocht toen hij nog een veulen was. Vandaag, op zevenjarige leeftijd, begeleidt hij u bij sommige internationale wedstrijden. Heeft u belangstelling getoond voor de volle broers en zussen van Sanctos?

Ja, ik heb een paar broers en zussen van Sanctos gezien, maar ze waren toen nog heel jong. Het was moeilijk om hun potentieel in te schatten. Ik weet niet precies wat ze nu geworden zijn, maar ze leken goede paarden te zijn. Wat paarden van het kaliber van Sanctos zo uitzonderlijk maakt, ligt niet alleen aan hun afstamming. Het heeft ook te maken met hun levensloop en mentaliteit. Er zijn veel voorbeelden van geweldige paarden uit minder bekende lijnen. En bovendien is het vinden van een tweede Sanctos niet makkelijk… We blijven dus goed opletten!

De tweevoudig olympisch teamkampioen zet zijn vertrouwen voor de toekomst op Chance of Picobello, ook wel Lucky Chance genoemd, zeven jaar oud en neef van Hello M’Lady. © Sportfot


Door de pensionering van Hello Vincent in 2023 officieel te maken, bent u meteen gestart met Hello Stud. In het verleden hebt u al enkele eigen gefokte paarden gereden, waaronder Cademuir (Sebastian x Concorde), waarmee u tussen 2015 en 2017 deelnam aan het jongepaardencircuit en later aan 2*-niveau. Hoe bent u ertoe gekomen zich meer te gaan richten op de fokkerij?

We hebben altijd het idee leuk gevonden om zelf een paar goede paarden te fokken. Het begon als een hobby, naast de sport. We hebben niet veel gefokt, maar sommige paarden bleken interessant te zijn. Toen ik het belang van de moederlijn leerde kennen, en aangezien we uitzonderlijke merries hadden, dacht ik dat het gek zou zijn om ze geen veulens te laten krijgen en ze de kans te geven hun genen door te geven! Toen Ursula met pensioen ging, besloten we een klein fokprogramma te starten, dat geleidelijk aan groter werd.

Cademuir en Scott Brash in 2016. © Sportfot


Wat vindt u het leukst aan de fokkerij?

Over het algemeen vind ik het geweldig om te zien hoe paarden leren. Werken naast hen is mijn passie. Ik geniet ervan hun ontwikkeling te zien, vanaf het begin, bijvoorbeeld wanneer ze nog niet weten hoe ze een trailer in moeten stappen. Zodra ze begrijpen dat het geen enge plek is, stappen ze erin en eruit alsof het niets is. Ik vind het prachtig om getuige te zijn van al die kleine leerprocessen, om de paarden te helpen vooruitgaan en hun volledige potentieel te ontplooien. Paarden worden niet geboren als sterren; ze worden geboren met kwaliteiten en eigenschappen die wij moeten herkennen en ontwikkelen. Het is belangrijk om aan hun zwakke punten te werken, maar ook aan hun sterke kanten, en de sterren die in hen schuilen te laten stralen. Kortom, ik werk graag met paarden vanaf de eerste dag.

Ik verzorg het opleiden van de jonge paarden. Dat is leuk. Elk paard is anders. Ze hebben allemaal hun eigen persoonlijkheid. Je leert nooit uit. Ik ben 39 en heb mijn hele leven met paarden gewerkt. Elke dag leer ik iets nieuws. Dat is wat zo geweldig is aan onze sport en aan het omgaan met paarden. Het motiveert ons om 's ochtends op te staan. Het is fantastisch om te zien hoe paarden vooruitgaan en groeien. Gaandeweg leer je ook hoe je dingen beter kunt doen, wat de beste manier is om de paarden te laten begrijpen wat je van hen verwacht. Dat is voor mij essentieel.

Scott Brash zorgt voor elke fase van de opleiding van zijn jonge paarden, door ze onder andere aan de lange teugels te laten werken voordat hij samen met zijn team hun eerste training verzorgt. © Anna Faire Photography


Zorgt u dus zelf voor alle opleidingsfasen van uw jonge paarden?

Ik verzorg alle basisvaardigheden, daarna neemt mijn team thuis de eerste fases van het africhten voor zijn rekening, onder mijn toezicht. We werken allemaal samen, collectief: ik ben niet de enige die bijdraagt aan de opvoeding van de paarden. Vanaf de geboorte heeft mijn zus een grote invloed op hen. Zij leert ze halsters dragen, hun voeten geven, beslaan, vaccinaties krijgen van de dierenarts, enzovoort. Alles begint daar en het leerproces start vanaf het moment van geboorte. Ik ben niet de enige die hen dingen leert, maar zodra ze op stal komen, start ik het africhtingsproces en daarna beginnen mijn ruiters ze te berijden. We overleggen altijd over elk paard en over de te volgen aanpak om ze de beste opleiding te geven.

Vanaf hun jonge leeftijd verbonden zijn met mijn paarden vind ik belangrijk. Zo leer je ze individueel kennen, want, zoals ik al zei, zijn ze allemaal verschillend. Op deze manier leer je ze echt goed kennen. Ik denk dat dat later heel nuttig is, wanneer je op zoek bent naar het perfecte paar om foutloos te rijden op de Olympische Spelen en een gouden medaille te winnen. In zulke momenten moet je je paard door en door kennen, elke stap die hij zal zetten anticiperen, elk klein detail dat hem kan verontrusten, en juist ook de dingen die voor hem geen probleem zullen zijn. Al die details dragen bij aan het succes van ruiter en paard. Werken met ze vanaf hun eerste leerervaringen maakt het mogelijk die band, die cruciale samenwerking, op te bouwen. We staan nog maar aan het begin van ons fokprogramma, aangezien de oudste veulens zes jaar zijn, maar ik hoop dat we in de toekomst de vruchten zullen plukken van wat we hebben opgezet.

De eerste veulens van de fokkerij van Scott Brash bereiken hun volwassenheid en hebben in 2024 hun internationale debuut gemaakt. © Anna Faire Photography


Voelt u een bijzondere band met uw oudste veulens?

Ja. We hebben twee zesjarigen die thuis geboren zijn. Ik ken ze en zie ze groeien sinds hun geboorte. Daarom begrijp ik ze al heel goed, en omgekeerd: zij begrijpen ons en weten wat we doen. Dat is een waardevolle hulp, en ze geven me een heel goed gevoel in deze fase van hun opleiding. Ik ben erg blij met hun ontwikkeling.


Hoeveel veulens laat u elk jaar geboren worden?

We proberen binnen redelijke grenzen te blijven. Dat vind ik belangrijk. Hoe meer paarden er zijn, hoe moeilijker het wordt om de ontwikkeling van ieder paard nauwlettend te volgen, zoals we nu doen. Elk systeem is anders, maar in mijn geval vind ik het fijn om een speciale band met elk paard te hebben. Ik wil dat we een redelijk en doordacht aantal geboortes hebben, zodat we niet het overzicht verliezen over wat we doen. Meestal hebben we elk jaar vier tot vijf veulens. Sommige jaren zijn het er minder, maar soms hebben we er ook zes. Het varieert.

Hoe vindt u de tijd om dit allemaal te beheren, naast uw topsportpaarden en wedstrijden?

Maandag is voor mij altijd een drukke dag na wedstrijden. Meestal ben ik tot woensdag thuis, maar vooral heb ik een fantastisch team dat mij dagelijks helpt. Zonder hen zou ik niet kunnen doen wat ik doe. Ik voel me erg gelukkig dat ik op iedereen kan rekenen die op de stal werkt: ieder van hen speelt een cruciale rol in ons systeem.

De jonge paarden van de fokkerij van Scott Brash groeien op in een prachtige omgeving in Schotland. © Anna Faire Photography


Met welke merries fokt u?

Ursula heeft meerdere veulens gehad. We hebben drie keer geprobeerd haar zelf drachtig te maken, maar dat is nooit gelukt. Toen dacht ik dat ze ons waarschijnlijk een boodschap probeerde te geven. Onze dierenarts stelde voor om embryo-transfer te proberen met haar, en dat werkte elke keer. We doen dat maar twee, maximaal drie keer per jaar, niet meer. Inmiddels is ze op een leeftijd gekomen waarvan ik vind dat ze genoeg heeft gegeven. Ze is vierentwintig jaar en vorig jaar hebben we niet geprobeerd nieuwe embryo’s te krijgen. Ik vind dat ze genoeg veulens heeft gehad. Met M’Lady hadden we iets meer problemen. Zij heeft dus niet zoveel nakomelingen als Ursula. We hebben een heel veelbelovend veulen van Vittoria. Wat betreft de merries die aan wedstrijden meedoen, hebben we ze niet echt laten dekken. Ik geef er de voorkeur aan dat ze zich op de sport richten, maar als ze een rustperiode of pauze hebben, proberen we soms een embryo te krijgen. Folie heeft een veulen van Vincent, wat geweldig is! Gezien zijn ouders zou hij een gouden karakter moeten hebben. Tot nu toe lijkt hij mij erg interessant.

Hello M'Lady, geboren als Gwindeline, behoort tot de uitzonderlijke fokmerries in het fokprogramma van Scott Brash. © Dirk Caremans / Hippo Foto


Hoe kiest u de hengsten die u gebruikt voor uw merries?

Ik heb heel wat verschillende hengsten gebruikt, zonder er één meer te gebruiken dan een ander. Ursula heeft nooit twee veulens van dezelfde vader gehad. Ik neig ernaar hengsten te kiezen die ik in mijn carrière heb leren kennen en waarderen, of hengsten met eigenschappen die goed bij mijn merries passen, die hun sterke punten kunnen verbeteren of hun zwaktes kunnen verzachten. Dat is in ieder geval mijn bedoeling. Er zijn fokkers die hier echte experts in zijn, en ik ben dat niet. Ik heb nog veel te leren over fokken, maar het is geweldig om het resultaat van deze kruisingen te zien en te ontdekken wat wel of niet goed werkte. Het is fascinerend en heel leerzaam.

Zijn er fokkers die u bewondert of die u speciaal inspireren?

Om eerlijk te zijn denk ik dat ik nog niet genoeg met fokkers heb gesproken, terwijl zij geweldig werk verrichten. Er zijn zoveel buitengewone fokkers in de wereld. Wij ruiters hebben geluk dat zij alles hebben gedaan wat ze hebben gedaan, de juiste keuzes hebben gemaakt om paarden zoals Sanctos, Casall of Big Star (geboren als What A Quickstar R) te laten geboren worden. Zonder hun fokkers zouden al deze top paarden niet bestaan. Fokkers zijn van cruciaal belang en de meesten van hen zijn buitengewoon deskundig in wat ze doen. Ik kan in de toekomst nog veel van hen leren.

Nasia van het Gravenhof, de moeder van Sanctos van het Gravenhof, ook bekend als Hello Sanctos, heeft tussen 2010 en 2023 twintig veulens voortgebracht, tegenover zeven tussen 2001 en 2009, volgens gegevens van Horsetelex.
© Dirk Caremans / Hippo Foto

Events

Laatste nieuws

Laatste nieuws