nieuwsbrief
Geen idee of Seppe Vilain (25) het grootste talent is, met zijn diploma Burgerlijk Ingenieur is hij wellicht één van de slimste talenten? ‘Het grootste talent zal ik zeker niet zijn. En ik heb evenmin geen idee of ik het slimste talent ben. Feit is dat ik beroepshalve werk als Burgerlijk Ingenieur in een IT Consultancy bedrijf’, begint Seppe Vilain, geboren en getogen in een eventingfamilie waar nationaal en sporadisch internationaal gereden werd. Dat Seppe, de derde generatie, EK’s en vijfsterren crossen zou rijden, had hij nooit gedacht. Daar heeft Paardensport Vlaanderen en zijn status binnen het Talentenplan significant toe bijgedragen.
Als het van moeten is, vrees ik dat ik er mijn passie in verlies
Paarden zijn altijd in het leven van Seppe Vilain geweest, toch koos hij doelbewust voor studies en werk naast de paarden: ‘ik zie heel graag paarden en rijd graag paard. Als paarden je beroep worden, moet er veel als je er van wil leven. Dan moet je presteren, moet je er geld mee verdienen. Als het van moeten is, vrees ik dat ik er mijn passie in verlies. Ik ben ambitieus in vele domeinen, in mijn sport maar ook in mijn beroepsleven.’
Loslaten
‘Toen ik studeerde en nu als ik werk, zijn de paarden in mijn leven een ideale match. Na een sportieve tegenslag zit ik de volgende dag achter mijn bureau en ga ik over naar de orde van de dag. Dat was vroeger zo als student en nu als werknemer. Het laat me toe om een mindere periode sneller los te laten. Als paarden je beroep zijn, ga je daar wellicht langer over piekeren. Aan de andere kant, ik weet niet of ik het ooit zou kunnen waarmaken als professioneel eventer? Die ambitie is er nooit geweest.’
De meerderheid houdt er noodzakelijkwijs nog een andere job op na
Werkelijk nooit? ‘Als je jong bent, kijk jaar naar het leven door een roze bril en zie je enkel de leuke facetten van de sport. Om één voorbeeld te geven: het financiële aspect is je op jonge leeftijd totaal vreemd. En we moeten eerlijk zijn, eventing is de discipline waar je het minst mee verdient. Ik heb een boerderijtje met vijf stallen en een buitenpiste en dat volstaat voor mijn hobby, maar zou onvoldoende zijn om er professioneel van te leven. De investering die daarvoor nodig is, vergt een grote financiële inspanning. Als je vervolgens moet rijden om je schulden af te betalen, vraag ik me af je nog kan genieten van je paarden? Karin Donckers zal ongeveer de enige eventer zijn die van niks is begonnen en het gemaakt heeft als professionele sporter. De meerderheid houdt er noodzakelijkwijs nog een andere job op na.’
Ik zou het in de jumping nooit zo ver geschopt hebben als in de eventing
Jij hebt wel bewust gekozen voor eventing? ‘Ik ben er vooral ingerold. Mijn grootvader en vader reden eventing. Ik heb niks anders gekend. En eerlijk, als ik kijk naar de collega jumpingruiters zou ik het in de jumping nooit zo ver geschopt hebben als in de eventing. Los van die bedenking, voel ik me goed in de cross. Er wordt wel eens gezegd dat er bij eventers een hoek af is en daar kan ik me in vinden. Er is een dosis lef voor nodig.’
Wat ik nu al gereden heb, tart elke verbeelding
En dat bracht Seppe Vilain al op vijf jeugd EK’s en vijfsterren wedstrijden van Lühmuhlen tot zelfs Badminton: ‘mijn vader heeft het niet verder geschopt dan tweesterren wedstrijden. Wat ik nu al gereden heb, tart elke verbeelding. Daar hebben wij zelfs nooit van gedroomd. In onze familie reden ze nationale crossen met enkele internationale wedstrijden als uitstapje. Zo ben ik ook begonnen, tot de bondscoach me aansprak en voorstelde om meer internationaal te gaan.’
Eventingpaarden geen jumpingpaarden
Crossers crossen graag. Hoe graag rijdt Seppe Vilain de andere disciplines?’ Ik ben wat dat betreft heel realistisch opgevoed. Mijn vader en grootvader hamerden op de basis van het paardrijden en dat is dressuur. En daar heb ik altijd veel tijd en energie ingestoken. En dat loont tot op vandaag als ik bijvoorbeeld jonge paarden opleid. Springen doe ik ook graag, al is dat mijn minst goede discipline. Ik wil het niet gebruiken als goedkoop excuus, al zijn eventingpaarden geen jumpingpaarden.’
Seppe Vilain reed zijn eerste EK in 2016, er zouden er nog 5 volgen. ‘Ik was 16 toen ik overstapte van de pony’s naar de paarden en werd in mijn eerste seizoen geselecteerd voor het EK. Met Kawa de la Cour Z, gefokt door wijlen Damiaan Van Hollebeke van zijn volbloedhengst Klairon Dancer xx. Kawa werd opgeleid door mijn vader, op haar zevende heeft hij ze me aan mij toevertrouwd. Kawa werd geboren bij mijn nonkel, mijn grootvader zag er een crosspaard in en mijn vader kocht haar vervolgens als veulen.’
Kawa was 7, ik 15 toen onze reis begon en hebben elkaar veel geleerd
Kawa was het laatste paard waar vader Vilain internationaal mee reed. Nadien nam zijn zoon de honneurs waar, met succes. Seppe noemt haar zijn leerpaard: ‘omdat ik Kawa al kende voor ik er mee reed en wij het goed met elkaar konden vinden, had ik er later als ruiter vrij snel een klik mee. Zij was 7, ik 15 toen onze reis begon en hebben elkaar veel geleerd. Toen we begonnen, hadden we thuis nooit gedacht dat we meer dan tweesterren zouden rijden. Het is een hobby en we hadden geen uitgesproken sportieve ambities.
Ze gaf me zo veel vertrouwen dat ik nooit twijfelde
Kawa dacht er anders over? ‘Ik heb meermaals in het zand gebeten, Kawa heeft in haar carrière nooit geweigerd, ongeacht wat je haar voorschotelde. Ze heeft altijd alles gedaan wat ik vroeg. Ze gaf me zo veel vertrouwen dat ik nooit twijfelde, niet bij tweesterren, driesterren, viersterren of vijfsterren. Omdat ze zo’n groot hart heeft en zo graag meewerkt. Kawa nam mij mee en gaf mij vleugels. En ik ben zelf niet snel onder de indruk. Omdat ik enkel de volgende stap nam als ik er zeker van was. Van Kawa en van mezelf.’
We hebben onze samenwerking in schoonheid kunnen afsluiten
Jullie laatste grootste wapenfeit was het BK. Je stond na de dressuur en de cross aan de leiding? ‘En dan ging het mis in de afsluitende jumping. Het is altijd haar minste onderdeel geweest. Daarbij komt dat Kawa 16 jaar is. We hadden voor Arville al beslist dat het BK haar laatste wedstrijd zou zijn. Het was nooit de bedoeling om haar ‘op’ te rijden. Ze reed een goede dressuur en dito cross, anders sta je niet aan de leiding van het BK. We zijn gestopt op het moment dat ze het nog moeiteloos aankon. Nu loopt ze nog één ster crossen met mijn vriendin. Wat de jumping betreft is het een vaststelling dat een springparcours altijd moeilijk was voor haar. 1.30m Was haar limiet. Kawa springt als een volbloed met hangende benen, niet als een springpaard. Ik had er vrede mee op het BK en was vooral blij met onze eerste plaats voor de jumping. We hebben onze samenwerking in schoonheid kunnen afsluiten.
Wat de jumping betreft heb ik gelest bij Marc Van Dijck en Philippe Le Jeune. Ik heb daar veel van geleerd en mijn jumping is beter geworden, nogmaals, Kawa is een eventingpaard en ik ga haar niet beoordelen in haar springparcours.’
Niks is mij te veel om een betere ruiter te worden en mijn paarden beter te maken
Dat voor Seppe niks te veel is, toont hij aan met zijn inspanningen om beter te worden en dan is geen afstand te ver. Als inwoner van de Westhoek neemt hij met plezier zijn paard mee naar Arville voor galop- en crosstraining, rijdt hij naar Marc Van Dijck voor springles en Brecht D’Hoore voor dressuurles. ‘Soms begin ik vroeg te werken om op tijd te kunnen stoppen en vervolgens naar Arville te rijden. De heen en terugreis duurt al 6 uur. Niks is mij te veel om een betere ruiter te worden en mijn paarden beter te maken.’
Seppe Vilain was nog Young Rider toen hij zijn eerste viersterren wedstrijd reed en geselecteerd werd voor het nationale team van CCIO4* Boekelo. ‘Dat was in 2021 en sinds vorig jaar ben ik opgenomen in het A kader van het nationale eventingteam’.
Nooit gelukt zonder de ondersteuning van het Talentenplan van Paardensport Vlaanderen
Seppe Vilain erkent het: het was hem nooit gelukt zonder de ondersteuning van het Talentenplan van Paardensport Vlaanderen: ‘Ik werd in 2017 opgevist door het Talentenplan en nam aanvankelijk deel aan groepsstages en clinics. Het grote voordeel van mijn huidig T1 statuut is dat de begeleiding à la carte aangeboden wordt. Wanneer je de status van T1 bereikt, heb je aangetoond dat je aanpak en methodiek werkt. De meerwaarde van het Talentenplan is dat er individuele begeleiding wordt voorzien volgens je specifieke behoeften. Concreet voor mij gaat dat bijvoorbeeld over houding en bewegingsleer. Mijn dressuur is verbeterd dankzij Brecht D’Hoore, waar ik tweemaal per maand ga lessen dankzij Paardensport Vlaanderen. En toen ik naar Badminton mocht, is Brecht meegereisd. De opbouw en het onderhoud van de fysieke conditie van je paard met de hulp van Carolien Munsters wordt eveneens ondersteund door het Talentenplan. Wij zijn thuis amateurs, hobbyisten. Het Talentenplan heeft me een professionele omkadering aangeboden. Er is nu eenmaal een groot verschil tussen een nationale en kleine internationale wedstrijd en een vier of vijfsterren cross. Die voorbereiding en training was voor mij totaal onbekend. En dat kan je niet alleen, daar heb je professionele support voor nodig’
Chilli Con Carne
De achtjarige Chilli Con Carne is nu de opvolger van Kawa, waarmee Seppe Vilain volgend jaar viersterren wil aanpakken. Als Chilli het toelaat, voegt hij daar expliciet aan toe: ‘mijn grootvader is nu, als ik me niet vergis, 78 jaar en zit nog elke dag op een paard. Hij is mijn scout en ontdekte de Ierse Chilli Con Corna in Nederland waar zij in de etalage stond. Mijn grootvader rijdt rond op zoek naar paarden en vond zo Chilli op tweejarige leeftijd. Ik zou het niet kunnen, mijn grootvader heeft er een oog voor en mist zelden tot nooit. Ik weet niet hoe hij het doet en ik vertrouw er blindelings op. Ik hou van de sport en de competitie, al geeft de opleiding van een jong paard me eveneens veel voldoening. Dat verloopt met ups-and-downs, gelukkig staan mijn vader en grootvader langs mijn zijde om me met raad en daad bij te staan. Chilli Con Carne is in dressuur en springen kwalitatief beter dan Kawa. Ze is het beste paard wat hier ooit al op stal gestaan heeft. Wat ik vandaag nog niet kan inschatten is haar instelling en mentaliteit als het over de grote sport gaat. In die zin zal 2026 nog een overgangsjaar zijn.
Kawa had een groot en gouden hart. Daar kom je pas achter als je er voor staat. En nog beter als we het gedaan hebben. Iedereen, tot de bondscoach toe, gelooft er in, al kunnen we het niveau van Cilli Con Carne vandaag niet voorspellen. En het zou natuurlijk mooi zijn indien we ooit een selectie krijgen voor een EK of WK. Ik ben daar heel realistisch in, voor een kampioenschap heb je op het juiste moment het juiste paard in de juiste vorm nodig. Hoe groot is de kans dat al die puzzelstukjes in elkaar vallen? Ik staar me met andere woorden niet blind op dat doel. Als de opportuniteit zich voordoet, ga ik er alles aan doen om het tot een goed einde te brengen. Al zal het op het einde van mijn carrière geen teleurstelling zijn als me dat niet lukt. Het blijft tenslotte een hobby.’
Bron: Paardensport Vlaanderen
