Karin Donckers maakt deze week in Portugal haar rentree nadat ze in augustus een blessure op liep. Naar aanleiding van haar rentree had de communicatiedienst van de KBRSF een gesprek met Donckers.
Het is zaterdagavond, 6 uur als we Karin opbellen. Zij komt dan net van haar paard en wil vroeg onder de wol, om nog even te kunnen rusten voor de lange rit naar Portugal, CCI Barroca d’Alva, die ze rond 1 uur ’s nachts zal aanvatten.
Wij zijn vooral verheugd om haar naam opnieuw in de internationale selecties te zien verschijnen en willen dit dan ook niet onopgemerkt laten voorbijgaan.
We laten Karin aan het woord over haar ongeval eind augustus, dat ervoor zorgde dat zij bijna 4 maanden uit de running was:
“Deze keer was het toch wel ernstig en spectaculair, wat me overkomen is. Ik wilde net gaan helpen om een paard van een studente in de vrachtwagen te laden. Het dier stond al enkele minuten op de laadklep en blokkeerde. Toen verloor het echter plots het bewustzijn en kwam op mij terecht. Volgens dierenarts Jef Desmedt zou het paard net iets te lang bergop gestaan hebben en stroomde er zo even te weinig bloed naar het hoofd.
Ik verzwikte hierbij mijn enkel en brak mijn Tibiaplateau (knie) en mijn ribben. Klein detail: volgens mijn chirurg is de kniebreuk trouwens vergelijkbaar met die van snowboarder Seppe Smits.
Ik verbleef, vooral omwille van de ribfracturen, 9 dagen in het ziekenhuis.
Gelukkig liep de revalidatie heel vlot. Mijn spieren verzwakten erg snel tijdens de eerste vier weken na het ongeval, vooral omdat ik door de gebroken ribben ook niet met krukken kon lopen.
Op 6 weken echter had ik alle spieren die ik kon trainen, al goed terug opgebouwd, en eens de ribben niet meer voor pijn zorgden, kon ik ook licht steunen met 2 krukken. Vanaf 10 weken na het ongeval lukte het ook allemaal weer zonder krukken.
Ik ben dan ook onmiddellijk terug beginnen rijden – stap en doorgezeten draf lukten al aardig – maar ik deed het vooral om al mijn spieren opnieuw aan het werk te zetten. Dat was wel nodig, vooral mijn buikspieren heb ik nadien wel gevoeld (lacht).
Dressuur lukte eigenlijk redelijk snel, springen deed ik pas 2 weken geleden opnieuw, en na een pijnlijke start heb ik afgelopen week getraind met Grant Wilson. Daarna ben ik naar Lier getrokken om er twee parcours van 1m25 af te werken. Daar is voor mij de beslissing gevallen om naar Portugal te trekken.”
[[{"fid":"519","view_mode":"default","type":"media","link_text":null,"attributes":{"alt":"donckers_k-caen14y5205.jpg","title":"donckers_k-caen14y5205.jpg","height":399,"width":600,"style":"height:399px; width:600px","class":"file-default media-element"}}]]
Is ook Fletcha opnieuw klaar voor het grote werk?
“Zeker, Grant Wilson en Brecht D’Hoore hebben me goed geholpen met het werken van Fletcha. Wat de wedstrijden betreft hebben we natuurlijk wel veel gemist, want net vanaf augustus kon er weer competitief gereden worden.
Ik durf vandaag ook nog niet te enthousiast te zijn, Barroca is een grote test. Voor Fletcha was het EK in 2019 de laatste grote wedstrijd. Als ik deze wedstrijd niet rijd, staat Fletcha straks 2 jaar aan de kant en dat is wel erg lang. Dus ik zie dit als een inloopwedstrijd. Ik wil rustig opbouwen naar Tokio, en een brutale overgang vermijden. Op deze manier verloopt de opbouw rustiger en mooier, en weet ik weer welk huiswerk ik nog dien te maken.
Daarenboven heeft Fletcha nog een ‘confirmation result’ nodig voor de Olympische Spelen. Het zou mooi zijn, mocht ik dat dit weekend kunnen behalen, dan hoef ik me daar ook geen zorgen meer over te maken!”
In Barroca zal je eindelijk ook weer je teamcollega’s terugzien. Heb je de wedstrijden niet ontzettend gemist?
Hugo Laschet en Joris Vanspringel zijn inderdaad ook ter plaatse. Het zal zeker fijn zijn om hen terug te zien en de sfeer van de wedstrijden terug te kunnen opsnuiven, maar ik heb me wel voldoende kunnen uitleven met de revalidatie-oefeningen van Kristof Huts en mijn kinesist. Daarnaast heb ik eindelijk ook nog eens tijd kunnen maken voor andere dingen, zoals het contact met eigenaars en de verkoop van enkele paarden. Veel tijd voor gemis was er dus gelukkig niet!
